Mijn vader brengt mij naar het station Horst-Sevenum. De trein rijdt netjes
op tijd : Vertrek 8:00 en aankomst in Eindhoven om 8:30.
Daarna begint het lastiger te worden. Vanwege de werkzaamheden gaat de
trein richting Amsterdam/schiphol (vertrek 8:32) niet verder dan
Utrecht (9:25). Omdat de werkzaamheden aangekondigd waren had ik een ruime marge
genomen in de reistijd.
In Utrecht zou ik de stoptrein moeten nemen, maar die blijkt vandaag
ook niet te gaan. De omroepinstallatie meldt dat reizigers voor schiphol naar een
ander perron moeten. Hier komt een trein die tot Maarsen gaat rijden. De trein zit
overvol en dan blijven er nog mensen bijkomen. Sommigen hebben een fiets bij zich.
De conducteur dreigt even om de trein niet te laten gaan als de deur voor de machinist
niet vrij is. Als deze vrijgemaakt wordt, stappen ondertussen weer nieuwe mensen in, zodat
dit niet opschiet. Tenslotte vertrekken we dan toch.
Op station Maarsen stap ik uit. Net als de grote groep mede-lotgenoten weet ik niet
waar ik welke trein moet nemen voor schiphol. Het NS personeel schijnt het vandaag
ook niet precies te weten. Even later komt er gelukkig een trein aan die naar schiphol
zal gaan. Het blijkt een stoptrein te zijn die de nodige keren nog stopt.
Uiteindelijk sta ik om 10:15 toch al op schiphol. Dankzij de betere aansluiting
vanuit Eindhoven was de reistijd bijna normaal vergeleken met de oude dienstregeling!
In ga alvast inchecken. Dankzij de zelfbedieningsautomaten gaat dit erg vlot, er is geen wachtrij. De bagage (14 kg) is daarna ook snel afgegeven.
Dan is het tijd voor een kop koffie. Bij de Burger King haal ik een beker cappuccino. Ik vraag mij af waarom er hier altijd zo lange wachtrijen staan, terwijl de helft van de kassa's dicht is.
Bij de vertrekhal staat een korte wachtrij. Als ik een tijdje rondgelopen heb koop ik nog een broodje als lunch.
Het vliegtuig is op tijd bij de gate. Het instappen gaat vrij vlot, maar dan blijkt dat een passagier niet is komen opdagen. Voordat zijn/haar bagage uit het vliegtuig gehaald is zijn we weer 20 minuten verder.
Met vertraging (vertrek 14:15, aankomst 15:00) komen we op Parijs Charles de Gaulle aan.
Pas om 15:15 kunnen we eindelijk uitstappen bij terminal 2F.
Ik zit redelijk vooraan, zodat ik al snel het vliegtuig uit ben. Met een stevige pas
ben ik al vrij snel via een lange gang bij de pascontrole. Die duurt even doordat een
groepje voor mij extra lang werk heeft.
De bus naar de andere terminals staat net klaar om te vertrekken. Ik kan nog net mee voordat de deuren dichtgaan.
Via een flinke omweg komen we terminal 2C. Hier is een bagagecontrole met rontgen apparatuur die niet wil opschieten. Alle vloeistoffen moeten in een kleine verpakking in een plastic zakje.
Om 15:45 sta ik dan eindelijk bij de gate, net op het tijdstip dat de boarding zou moeten beginnen. De vlucht is echter flink vertraagd. Er is dan ook tijd genoeg om eerst nog een kop koffie te gaan drinken.
Als de boarding begint (16:30) wordt mijn instapkaart ingenomen. Ik krijg een kaartje voor business class (met dank aan het KLM frequent flyer kaartje).
Het vliegtuig blijft om onduidelijke redenen nog lange tijd bij de gate staan. Gelukkig wordt er ondertussen al drinken uitgedeeld. Het is 18:15 als de wielen de startbaan verlaten.
Het vliegen in business class is wennen: De voeten kunnen de wand voor mij niet eens raken. Ik krijg een luxe 3 gangen diner met dubbel bestek : Foie gras, lam, kaasjes en nog toetjes (met ijs).
Om 22:30 komen we in Mali aan (Nederlandse tijd 23:30). Omdat mijn stoel langs de
uitgang staat ben ik als een van de eersten uit het vliegtuig. Als derde ga ik vlot
door de immigration. De ambtenaar vergeet bijna de datum in het paspoort te stempelen.
De ingevulde inreispapieren leest hij niet eens, net zomin als het visum gecontroleerd
wordt.
De volgende personen controleren of er stempels in het paspoort staan en een derde
of ik een gelekoorts stempel in het inentingsboekje heb.
De bagage komt vrij snel op de band aan. Het moet via een rontgen apparaat voordat
ik de tas kan meenemen.
Buiten staan JP (de reisleider) en Youssouf (de chauffeur) al te wachten. Het is maar
een klein vliegveldje, maar buiten is het iets chaotisch met de vele wachtenden.
Mijn bagage wordt door iemand aangenomen en er kan onder een boom gewacht worden totdat
iedereen er is.
Als alle medereizigers er zijn vertrekken we met een bus naar het hotel (Behan) in Bamako. De bagage kan gedumpt worden op de kamer en dan is het tijd voor een biertje op het dakterras.
JP heeft een geldwisselaar geregeld om Euro's om te wisselen naar CFA's. De CFA was gekoppeld aan de Franse Franc (1:100) en nu aan de Euro. Als vuistregel is 1000 CFA ongeveer 1.5 Euro. Helaas zijn er alleen briefjes van 5000 en 10000. Morgenvroeg zouden we kleinere briefjes kunnen krijgen.
De eerste nachten heb ik een eigen kamer omdat we met een oneven aantal alleenreizenden
zijn. Als ik naar bed ga (1:15) blijkt het bed goed te zijn, maar het kussen keihard.
De kamer is verder goed uitgerust met eigen sanitair, ventilator en airco.