In dit dorp worden manden gemaakt.
In dit dorp worden manden gemaakt.
Op de berghelling staat een ongesteldheidhuisje. Hier komen de vrouwen/meisjes gedurende een aantal dagen als ze ongesteld zijn.
We lopen terug naar het dorp om nog een cola te drinken bij de mandenmakers.
Met 7 personen nemen we vandaag een iets andere route. Omdat we redelijk doorlopen gaan
we een iets lastigere route nemen die langer is dan normaal.
We lopen door een smalle kloof die steiler dan de andere paden omhoog gaat.
Boven op de falaise lopen we een stukje naar Indelou. Dit is een prachtig dorpje, dat
zo uit een sprookjesfilm zou kunnen komen. Er komen vrij weinig toeristen en het is
nog vrijwel geheel animistisch.
In het dorp zijn we een aantal fetisjes. Op een fetisj, langs de straat, zitten de veren
en het bloed nog van een offer van gisteren. We moeten goed opletten waar we hier gaan
staan of lopen.
Vanaf een rots is er een uitzicht over het dorp.
We lopen door het dorp en komen langs de smid. Hij toont een geweer. Hier gaat normaal 4 vingers kruit in. Hij demonstreert hoe het geweer afgeschoten wordt (zonder het kruit erin).
Net buiten het dorp lopen we langs een kerkje en komen bij een plek waar frisdrank
wordt verkocht. Tijd voor een pauze!
Er zijn staan 2 kinderen hier te kijken. We krijgen te horen dat hun moeder weduwe is.
Normaal zorgt dan de broer van haar overleden man voor haar gezin, maar die redt het
zelf nog maar net. Een kleine donatie is hier op zijn plaats.
We komen langs een schooltje dat redelijk nieuw is. Het dorp moet zelf de leraren betalen en redt dat maar net. Het schooltje is ook nog lang niet af. Planken op de vloer zijn de 'bankjes' waar de kinderen op moeten zitten.
We lopen verder en de omgeving is hier prachtig. We lopen tussen de uitgesleten
rotsen door die voor ruig landschap zorgen.
Dan komen we uit bij het dorp waar
we gaan overnachten : Begnimato.
We horen gezang en muziek. De kerstmist is net uit en de mensen komen zingen en dansend
uit de kerk. De kerk staat net tegenover ons campement.
Dit dorp heeft 3 wijken: Een christelijke (waar het campement ligt), een islamitische en een animistische wijk. Voor kerstmis komen de mensen uit de andere wijken naar de christelijke wijk om dit mee te vieren. Alles gebeurd in goede harmonie.
De lunch is al snel klaar. Daarna is het tijd om rustig een boekje te lezen. Op een
bepaald moment lijkt het wel of ik een luchtkasteel zie. Het blijkt dat een groep
Fransen een groot springkussen hebben opgezet, dat een kasteel verbeeld.
Het is mooi om te zien hoe de kinderen er op springen. Alles wordt streng in het gareel
gehouden. De kleine kinderen apart en dan weer volwassenen die net zo
enthousiast zijn. De kinderen lopen met hun kerstcadeaus rond. Het is grappig om te zien
dat de meisjes hun poppen net zo op de rug binden als de vrouwen met hun
kleine kinderen doen.
's Middags lopen we met Ismael door het feestvierend dorp.
Aan de andere kant van het dorp is de steile wand. Vlak voor de wand zien we een oude begraafplaats. Deze is nu vol en dichtgemaakt. De kruiken die voor het balsemen werden gebruikt liggen er nog.
Het begint al tegen zonsondergang te gaan als we bij de rand van de wand uitkomen.
Vanaf hier is er een uitzicht over de vlakte, richting Burkino Fasso.
Voordat het helemaal donker is lopen we terug. Het is deze avond de laatste keer dat we bij de Dogon kamperen en eten. Het avondeten is zeer goed verzorgd : Rijst, bonen, erwten, smak-vlees en tonijn. Het smaakt erg goed.
Deze avond gaat het hard waaien. De tent die op het dak staat wordt er vanaf gehaald. De meeste tenten staan op het 'kerkplein': Een vlak stuk grond met zand voor de kerk. De haringen worden vandaag voor het eerst gebruikt om de tenten beter te laten staan. Ik zet mijn bagage aan de windkant in de tent. Het tentzeil bolt zo erg dat ik in de andere richting ga slapen om te voorkomen dat het zeil op mijn hoofd komt.