Dag 14: Niger rivier - Timboektoe (boottocht)

Om 6:00 opstaan. Drie kwartier later varen we weer. Het ontbijt is zoals de afgelopen dagen aan boord: Omelet met stokbrood.

We maken een stop (10:15 - 11:00) bij een plek waar toearegs op een zandheuvel wonen. Ze zijn vriendelijk, maar wil liever niet te veel op de foto (behalve als er geld gegeven wordt..).

Als we weer vertrekken is er een toeareg die blijkbaar ergens moeite mee heeft en staat te schreeuwen. Het is voor mij onduidelijk wat er nou aan de hand was.

We krijgen een vroege lunch (heerlijke salade) aan boord.

Net voor de haven van Timboektoe maken we een korte stop bij zandduinen. Hier nemen we in een rustige omgeving afscheid van de bemanning van de boot.

Het is een kort stukje varen naar de haven. Hier staan de 4x4 landcruisers al voor ons klaar. De bagage wordt ingeladen en we proppen ons in de auto's. Het is nog 12 km rijden naar de stad.

Als we aankomen bij Timboektoe (of Tombouctou) om 13:10, stoppen we bij een bord met de plaatsnaam voor de foto's. Er is ooit een nieuwer bord (een grote boog boven de weg) gekomen, maar die is door een vrachtwagen er vanaf gereden.

We slapen in een vrij goed hotel (la Colombe aan de rand van het centrum. Het hotel bestaat uit 3 vestigingen. Met Roel deel ik een kamer in Colombe 1, een stuk verderop in de staat.

Na al die tijd op de boot is het tijd voor een goed douche. Bij Colombe 2 kun je op een terrasje op de eerste verdieping zitten. Helaas zitten er al toeristen. JP geeft uitleg over de komende dagen. De excursies had ik op de boot al geregeld.

Met Roel maak ik een 'stadswandeling'. Alles is zanderig en de stad ziet er erg verlaten uit. Een ezel sjokt over de straat, met de beide voorpoten bij elkaar gebonden.

Aan het einde van de middag zwaaien we een aantal groepsgenoten uit die een korte of langere kamelentocht gaan maken. Zelf ga ik later met een stel mee de woestijn in.

Het is een de bedoeling om 30 km de woestijn in te rijden met 2 landcruisers om er de duinen van de Sahara te gaan bekijken. We stoppen echter al vrij snel buiten de stad. Hier loopt de gids mee een paar kleine zandduinen op.

Op de zandduin wordt de toeareg theeceremonie uitgevoerd: Theebladeren gaan in een theepot met water die wordt gekookt. Er gaat (erg veel) suiker bij. Om alles goed te mengen wordt de thee uitgeschonken in de glaasjes en weer teruggegoten in de theepot. Dit gaat zo een aantal keer door.

De eerste thee uit de pot wordt 'bitter als de dood' genoemd en is inderdaad ook erg bitter. Gelukkig zit er veel suiker bij! Daarna wordt er nieuw water in de pot gedaan en gaat het hele gebeuren opnieuw beginnen. Deze thee is 'zacht als het leven' en smaakt als beter (maar ik ben dan ook geen theeliefhebber).
Een derde keer gaat het water erbij en hiermee krijg je de thee die 'zoet als de liefde' is. Ondertussen krijgen we uitleg over het leven van de Toeareg. Dit gebeurd door ons te vragen om vragen te stellen. We krijgen daarna antwoord op de vragen al lijken deze niet altijd even consistent te zijn.

Een groot amulet is een soort paspoort. De toearegs trekken door de Sahara rond, zonder zich veel aan te trekken van de landsgrenzen. Aan de amulet kun je de stam herkennen. Even later is diezelfde amulet te koop.

Het is al donker als we weer in Timboektoe terug zijn. Er wordt geklokt hoe ver buiten de stad we waren en dat blijkt maar 2 minuten te zijn!
Terug bij het hotel wordt dit aan JP verteld. Het blijkt dat de chauffeurs niet ver wilden rijden en zich er gemakkelijk vanaf gemaakt hebben. We hoeven nog niets te betalen en er wordt eerst gekeken wat er gedaan kan worden.

Mijn spullen voor de overnachting haal ik bij het hotel op. En dan is het tijd voor een ijskoud biertje.

Met Nicole, Danny en Raymond gaan we met een terreinwagen mee naar het toearegkamp. We halen eerst het eten op voor deze avond.

Bij het toearegkamp zitten Mireille en Robert al. De kamelentocht schijnt met de houten zadels niet echt comfortabel te zijn. Morgen zal ik het ook gaan beleven.
We zitten op tapijten langs de tent. Er is een grote gesloten tent en een half open tent, waar een aantal familieleden zitten. Het eten bestaat uit grote deeg/olie-bollen die iets rubberachtig aanvoelen. Met de vingers breek je er een stuk uit en dept ze in de vleessaus (er zit rundvlees in). Het eten is Toukasso en smaakt erg lekker.

Na het eten is er de theeceremonie en is er gelegenheid om vragen te stellen over het leven van de toearegs.
Iets later blijkt dat we toch niet in een toearegtent slapen omdat daar de familie zelf in moeten slapen. Gelukkig hebben we een drietal tenten meegenomen!
De tenten worden opgezet en we gaan vroeg slapen.